Instytucja odroczenia kary pozbawienia wolności to nic innego jak umożliwienie skazanemu przesunięcia terminu stawiennictwa w zakładzie karnym w celu odbycia kary, na którą został skazany. Uregulowana została w art. 151 kodeksu karnego wykonawczego (k.k.w.) i przeznaczona jest dla osób skazanych (bądź ich najbliższej rodziny), wobec których natychmiastowe stawiennictwo w więzieniu pociągnęłoby daleko idące negatywne zbyt ciężkie skutki.
Skorzystać z instytucji odroczenia kary może skazany, który nie rozpoczął jeszcze odbywania kary pozbawienia wolności. Tym samym skazany, który został już osadzony w zakładzie karnym nie ma prawa do wnioskowania o odroczenie kary – dla takich osób ustawodawca przewidział inne możliwości typu wniosek o udzielenie przerwy w odbywaniu kary.
Jak rozumieć termin ciężkich skutków dla skazanego lub jego rodziny?
Najprościej mówiąc oznacza to taką sytuację, w której natychmiastowe umieszczenie skazanego w zakładzie karnym przyczyniłoby się w sposób oczywisty do spowodowania rażących, wręcz niesprawiedliwych sytuacji, godzących w jakość życia rodziny, jej sytuacji zdrowotnej, ekonomicznej. Przy czym, skutki te muszą mieć charakter nieodwracalny.
Powyższe przesłanki mają charakter katalogu otwartego, albowiem ustawodawca nie przewiduje jakiś konkretnych sytuacji. Opisuje on tylko skutki, które muszą towarzyszyć skazanemu by ten mógł wnioskować o odroczenie kary (zainteresowanych głębszym zrozumieniem tematu zachęcamy do odwiedzin strony: https://odroczenie-kary.pl/ ).
Zwrócić uwagę należy również na fakt, że to sąd w swojej ocenie zadecyduje czy dana sytuacja naprawdę ma charakter ciężkich skutków. Dlatego też tak ważne jest odpowiednie uzasadnienie wniosku, poparcie go dokumentami potwierdzającymi zaistniałą sytuację, ponieważ niepowiedziane jest że to co dla jednego sądu będzie wystarczające by uznać konkretną sytuację za taką, która realizuje znamiona terminu „ciężkich skutków” to będzie niewystarczające dla innego sądu rozpatrującego taką samą sytuację życiową.
Niemniej jednak zwracając uwagę na praktykę sądów, można wyróżnić kilka sytuacji, które sądy uznają za wystarczającą podstawę do odroczenia kary. Wskazuje się tutaj na:
- skazany sprawuje opiekę nad członkiem rodziny, przy czym tylko i wyłącznie skazany może taką konkretną opiekę sprawować;
- skazany jest jedynym żywicielem rodziny;
- skazany oczekuje na ważne egzaminy kończące pewien etap nauki, których termin jest w niedalekiej przyszłości;
- skazany ma zaplanowaną konieczną do przeprowadzenia operację, a natychmiastowe umieszczenie go w zakładzie karnym bez wykonania tej operacji spowodowałoby, że jego stan zdrowia i życia jest zagrożony.
Kto nie może wnioskować o odroczenie kary?
Powyżej zostało już wspomniane, że z wnioskiem o odroczenie kary pozbawienie wolności nie mogą występować ci skazani, którzy zostali już osadzeni w zakładzie karnym. Aczkolwiek, nie jest to wyczerpujący katalog osób. Prawa do wnioskowania o odroczenie kary nie mają również:
- skazani za przestępstwo z zastosowanie przemocy lub groźby jej użycia;
- skazani za przestępstwa w ramach recydywy;
- skazani, którzy uczynili z popełniania przestępstw swoje główne źródło dochodu;
- skazani, którzy uczestniczyli w zorganizowanych grupach przestępczych;
- skazani, którzy popełnili przestępstwo o charakterze terrorystycznym;
- skazani, którzy zostali oskarżeni o określone przestępstwa (art. 197 – 203 kodeksu karnego) o charakterze seksualnym.
Dodatkowe obowiązki po odroczeniu kary pozbawienia wolności
Sąd decydując o odroczeniu kary wobec skazanego może nałożyć na niego dodatkowe obowiązki. Praktyka ta należy co prawda do rzadkości, jednakże należy nadmienić, że sądy są uprawnione do takiego działania.
Jako na najczęstsze obowiązki wskazuje się konieczność poddania leczeniu lub rehabilitacji, jak również dozór policji (a ściślej mówiąc – obowiązek stawiennictwa się we wskazanej placówce policji w określonych terminach) lub kuratora sądowego nad osobą, wobec której zastosowano odroczenie kary pozbawienia wolności.
Dodaj komentarz