Łazienki Królewskie – to jeden z najpiękniejszych zespołów pałacowo – ogrodowych w Warszawie. Został on założony w XVIII wieku przez Stanisława Augusta Poniatowskiego. W skład Łazienek wchodzą cztery ogrody. Jest to ogród Królewski, Romantyczny, Modernistyczny oraz Chiński. Urokliwość tego miejsca jest niesamowita. Nikt, kto tego nie widział, nie jest w stanie wyobrazić sobie piękna Królewskich Łazienek. W dzisiejszych czasach ludzie chodzą do Łazienek aby odpocząć, turyści natomiast, aby je podziwiać. Obecnie Łazienki Królewskie – to muzeum często i chętnie odwiedzane.
A jak to było w średniowieczu?
Średniowiecze również nie znało Łazienek Królewskich. W tamtym czasie, w miejscu dzisiejszych Łazienek był tzw. zwierzyniec. Służył on książętom mazowieckim do polowań. Teren jest ogromny, więc i panowie książęta mogli spokojnie polować na ówczesne dzikie zwierzęta, aby móc potem prezentować swoje zachwycające trofea możnym Europy. W tamtych czasach zwierzyny łownej było pod dostatkiem, jednak była ona dostępna jedynie właścicielom terenu – w tym wypadku książętom mazowieckim.
Pod koniec XVII wieku właścicielem tego terenu był Stanisław Lubomirski. Zbudował on na nim dwa pawilony, które służyły odwiedzającym go możnowładcom, oraz samemu Lubomirskiemu. Na wyspie Lubomirski zbudował Łaźnię, którą Stanisław Poniatowski (ówczesny stolnik litewski), przebudował po odkupieniu terenu od wdowy po Lubomirskim, na Pałac na Wodzie. Ten budynek stoi do dziś. Stolnik podejrzewał, że zostanie królem Polski, więc taki pałac świetnie by się nadawał na jego prywatną rezydencję. Przystąpiono więc do przebudowy i modernizacji terenu. Wycięto wielkie, stare drzewa, oraz przygotowano teren pod budowę innych budynków, w których przyszły król mógłby spokojnie odpoczywać razem ze swoim dworem.
Różni właściciele Łazienek Królewskich
Ogrody i zespół pałacowy był ciągle modernizowany i rozbudowywany. Przez wieki przechodził z rąk, do rąk różnych, polskich wielmożów. Na początku XIX wieku, Maria Teresa Poniatowska – siostra zmarłego księcia Józefa Poniatowskiego, sprzedała kompleks carowi Aleksandrowi I. Trzeba pamiętać, że wówczas nie było Polski. Sam kraj z jego mieszkańcami musiał tkwić pod zaborami jeszcze przez cały wiek. Ale Romanow kontynuował rozbudowę Łazienek. Wydzielił ogród botaniczny, koszary, i wreszcie zbudował cerkiew św. Aleksandra Newskiego. I Wojna Światowa zastała Rosjan w Łazienkach.
Szybko jednak opuścili oni kompleks, zabierając ze sobą całe ruchome wyposażenie wnętrz. Po wojnie, na mocy traktatu ryskiego, zostało ono jednak zwrócone. Kiedy Polska odzyskała niepodległość, Łazienki Królewskie przeszły na własność Skarbu Państwa. Polska nie była już monarchią, więc własność takich zabytków, stała się własnością państwa. Łazienki jeszcze raz spotkały się z barbarzyńcami wojennymi podczas II Wojny Światowej. Zostały zniszczone w znacznym stopniu, jednak po wojnie ich odbudową zajął się cały naród. Dziś stanowią wspaniały kompleks pałacowo – ogrodowy i zajmują 76 ha powierzchni.
Dodaj komentarz